Słownik | Fundusze Europejskie dla Opolskiego

Metoda pozwalająca przeanalizować atuty i słabości regionu wobec szans i zagrożeń stwarzanych przez otoczenie. Skrót SWOT pochodzi od pierwszych liter angielskich słów: strengths (mocne strony), weaknesses (słabe strony), opportunities (szanse), threats (zagrożenia).

Ogół działań, poprzez które uzyskuje się niezależną ocenę funkcjonowania instytucji, legalności, gospodarności, celowości, rzetelności. Audyt jest zazwyczaj wykonywany przez odrębną komórkę, podporządkowaną bezpośrednio kierownikowi instytucji (audyt wewnętrzny) lub przez podmiot zewnętrzny (audyt zewnętrzny).

Podmiot publiczny lub prywatny oraz osoba fizyczna, odpowiedzialne za inicjowanie lub inicjowanie i wdrażanie operacji; w kontekście programów pomocy państwa, „beneficjent” oznacza podmiot, który otrzymuje pomoc; w kontekście instrumentów finansowych „beneficjent” oznacza podmiot, który wdraża instrument finansowy albo, w stosownych przypadkach, fundusz funduszy.

Narzędzie planistyczne wykorzystywane przy ocenie opłacalności przedsięwzięć gospodarczych. Biznesplan sporządza się na potrzeby wewnętrzne przedsiębiorstwa, jest także narzędziem komunikacji zewnętrznej m.in. w celu pozyskania źródeł finansowania inwestycji. Dokument ten zawiera kompleksowy spis celów oraz zadań, jakie stawia się przed przedsiębiorstwem. Jego elementami są m.in. analiza finansowa, analiza rynku, analiza SWOT. Treść biznesplanu powinna: odzwierciedlać aktualną, rzeczywistą sytuację analizowanego podmiotu gospodarczego z różnych punktów widzenia (finansowego, produkcyjnego itd.), uwzględniać otoczenie przedsiębiorstwa, w tym analizę rynku, prezentować kadrę przedsiębiorstwa, jej kwalifikacje, doświadczenie, umiejętności itd., przedstawiać stosowane technologie produkcji, ich energochłonność lub inne istotne z punktu widzenia przedsiębiorstwa elementy, np. wpływ na środowisko naturalne, być sporządzona językiem zrozumiałym dla odbiorcy (potencjalnego inwestora), niezbyt obszerna. Biznesplan zazwyczaj jest załącznikiem wymaganym przy ubieganiu się o dofinansowanie z Funduszy Europejskich.

W nowej perspektywie 2014-2020 unijna pomoc skupia się na wybranych dziedzinach, czyli tzw. celach tematycznych. Zostały one określone na podstawie Strategii Europa 2020. Jest ich jedenaście. Należą do nich: badania i działalność innowacyjna, technologie informacyjno-komunikacyjne, konkurencyjność małych i średnich przedsiębiorstw, gospodarka niskoemisyjna, dostosowanie do zmian klimatu, ochrona środowiska, zrównoważony transport, wspieranie zatrudnienia, integracja społeczna i zwalczanie ubóstwa, edukacja, skuteczna administracja publiczna.

Proces sporządzania i przekazywania do Komisji Europejskiej poświadczonych wniosków o płatność w celu otrzymania zwrotu środków przekazanych przez instytucję zarządzającą i instytucję pośredniczącą na rzecz beneficjentów.

Wspólnotowy akt prawny, wiążący dla poszczególnych instytucji, przedsiębiorstw i krajów członkowskich.

Potwierdzenie przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, wykonującego zadania państwa członkowskiego, spełniania przez instytucję zarządzającą, instytucję pośredniczącą i instytucję wdrażającą lub krajowego kontrolera lub wspólny sekretariat warunków zapewniających prawidłową realizację programu operacyjnego.

Departament Komisji Europejskiej, odpowiedzialny za zmniejszanie społeczno-gospodarczych zróżnicowań pomiędzy regionami Unii. Jej zadaniem jest m.in. przydzielenie środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na potrzeby rozwoju regionów wchodzących w skład państw członkowskich.

Forma aktów prawnych Wspólnoty. Jest prawnie wiążąca, jeśli chodzi o realizację celu i terminu działania. Pozostawia jednak adresatom swobodę wyboru środków i metod jej wdrożenia w narodowe systemy prawne.

Część programu operacyjnego albo część priorytetu, w ramach której wnioskodawcy mogą realizować swoje projekty.

Obszar tematyczny / dziedzina gospodarki wymagająca wsparcia z Funduszy Europejskich w celu podniesienia poziomu rozwoju lub innowacyjności, np. inwestycje w gospodarstwach rolnych, usługi dla przemysłu turystycznego, budowa dróg.

Bank powołany na mocy Traktatu Rzymskiego mający służyć finansowaniu rozwoju gospodarczego wspólnoty. Podstawowym zadaniem EBI jest równoważenie i stabilizacja wspólnego rynku poprzez udzielanie pożyczek i gwarancji kredytów, przyznawanych przez inne banki, które następnie są wykorzystywane we wszystkich sektorach gospodarczych (przede wszystkim w telekomunikacji, transporcie, przemyśle, energetyce oraz ochronie środowiska).

Jeden z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej, którego zadaniem jest zmniejszanie dysproporcji w poziomie rozwoju regionów należących do Unii Europejskiej. Z EFRR pochodzi m.in. wsparcie inwestycji produkcyjnych i infrastrukturalnych oraz wsparcie udzielane małym i średnim przedsiębiorcom.

Jeden z Funduszy Europejskich, którego głównym zadaniem jest rozwój społeczeństw w UE. Z EFS pochodzi m.in. wsparcie polityki rynku pracy, przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu, adaptacyjność i rozwój kadr, wyrównywanie szans na rynku pracy.

Urząd Statystyczny Wspólnoty Europejskiej (usytuowany w Luksemburgu) zapewnia kompleksową obsługę instytucji unijnych i obywateli UE w zakresie informacji statystycznej. Gromadzi dane z krajów członkowskich i kandydujących, opracowuje i udostępnia oficjalne statystyki, spełniające standardy jakości, obiektywności, niezależności naukowej i tajemnicy statystycznej. Współpracuje z krajowymi urzędami statystycznymi w zakresie rozwoju statystyki.

Ocena/oszacowanie jakości (stopnia) realizacji programu (tzn. jego faktycznych rezultatów) w stosunku do wcześniejszych założeń (tzn. oczekiwanych efektów). W przeciwieństwie do monitorowania lub kontroli ewaluacja odnosi się do efektów długoterminowych (oddziaływania). Zasadniczym celem ewaluacji jest stałe ulepszanie skuteczności i efektywności programów realizowanych przez władze publiczne. Przeprowadzana jest w celu osiągnięcia pozytywnych efektów społecznych i gospodarczych związanych bezpośrednio z danym programem oraz zwiększania przejrzystości i promowania działań podejmowanych przez władze publiczne. Ewaluacja jest wykonywana jako: ewaluacja wstępna, ewaluacja w połowie okresu realizacji oraz ewaluacja końcowa.

Środki finansowe wykorzystywane w celu wspierania i restrukturyzacji gospodarek krajów członkowskich Unii Europejskiej. To z nich pochodzi część środków przeznaczonych na realizację programów operacyjnych. Obecnie do funduszy unijnych zaliczamy: Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejski Fundusz Morski i Rybacki.

Odpowiada za weryfikację zgodności systemów zarządzania programami z prawem krajowym i wspólnotowym oraz analizę, czy systemy te funkcjonują prawidłowo. Dla wszystkich programów operacyjnych funkcje Instytucji Audytowej pełni Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w Ministerstwie Finansów. W przypadku RPO część funkcji IA jest delegowanych do urzędów kontroli skarbowej w województwach.

Komórka organizacyjna w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, odpowiedzialna za certyfikację wydatków ponoszonych w ramach Funduszy Europejskich. W latach 2014-2020 funkcję Instytucji Certyfikującej powierzono Instytucjom Zarządzającym poszczególnymi programami operacyjnymi.

Podmiot, któremu została powierzona, w drodze porozumienia albo umowy zawartych z instytucją zarządzającą, realizacja zadań w ramach krajowego lub regionalnego programu operacyjnego. IZ RPO WO 2014-2020 powierzyła funkcję IP dla: Opolskiego Centrum Rozwoju Gospodarki Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Opolu Związku ZIT [Biuro Stowarzyszenia Aglomeracja Opolska].

Instytucja płatnicza to instytucja lub organ odpowiedzialny za przygotowywanie i składanie wniosków o płatność do Komisji Europejskiej.

Właściwy minister albo inny organ administracji publicznej, odpowiedzialny za przygotowanie i nadzorowanie realizacji programu. W programach krajowych funkcję Instytucji Zarządzającej pełni Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, a w programach regionalnych Zarządy Województw. W Regionalnym Programie Operacyjnym Województwa Opolskiego funkcję IZ pełni Zarząd Województwa Opolskiego.

Lokalna lub regionalna wspólnota samorządowa. Jednostki te są samodzielne i autonomiczne w działaniu w sferze spraw publicznych o znaczeniu lokalnym. Jednostki prowadzą swoją działalność we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Oznacza to, że każda z nich, w ramach swojego zakresu kompetencji, sama wyznacza sobie cele i sposób ich realizacji, a za wykonanie tych zadań jest odpowiedzialna.

Obszary/zagadnienia tematyczne objęte pomocą na zasadach obowiązujących we Wspólnocie Europejskiej. Dziedzina interwencji funduszy strukturalnych pomocna przy identyfikacji, badaniu i monitorowaniu działań. Kategorie interwencji są wykorzystywane do wykonywania rocznych sprawozdań dotyczących funduszy strukturalnych i ich obciążenia w celu ułatwienia przekazu informacji dotyczących różnych polityk. Do głównych obszarów interwencji zaliczono: rolnictwo, leśnictwo, promowanie dostosowania i rozwoju obszarów rolniczych, rybołówstwo, pomoc dla dużych przedsiębiorstw, pomoc dla średnich i małych przedsiębiorstw, turystykę, infrastrukturę transportową, infrastrukturę telekomunikacyjną i społeczeństwo informacyjne, infrastruktury energetyczne, infrastrukturę środowiskową, planowanie przestrzenne i odbudowę, infrastrukturę społeczną i ochronę zdrowia publicznego.

Kwota, o jaką pomniejsza się dofinansowanie dla projektu lub programu operacyjnego w związku z nieprawidłowością indywidualną lub systemową. Pomniejszenie dofinansowania dla projektu może być dokonane przez właściwą Instytucję na etapie weryfikacji wniosku beneficjenta o płatność i/lub kontroli.

Monitorowanie zarządzania środkami z Funduszy Europejskich przyznanymi na realizację programów i projektów jest podstawą oceny sprawności ich wydatkowania.

Monitorowanie postępu realizacji programów i projektów poprzez system wskaźników określonych w dokumentach programowych.

Osoba fizyczna lub osoba prywatna korzystająca z projektów współfinansowanych z  Funduszy Europejskich. Mogą to być np. uczestnicy szkoleń, biorcy wsparcia dla  bezrobotnych, osoby otrzymujące wsparcie finansowe na założenie firmy poprzez dotacje/ instrumenty finansowe.

Określa zakres działań, typy projektów, wielkość środków finansowych niezbędnych do realizacji określonego celu oraz osiągnięcia zakładanych rezultatów.

Usługi rynku pracy świadczone na rzecz pracownika znajdującego się w okresie wypowiedzenia umowy o pracę/stosunku służbowego, zagrożonego zwolnieniem lub zwolnionego z przyczyn dotyczących zakładu pracy w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy przed przystąpieniem do projektu. Outplacement może obejmować w szczególności: poradnictwo zawodowe i psychologiczne, pomoc w znalezieniu nowego miejsca pracy, finansowanie szkoleń i kursów przekwalifikowujących, kursów doszkalających, środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Przedsięwzięcie realizowane w ramach działania, będące przedmiotem umowy o dofinansowanie projektu między beneficjentem a instytucją zarządzającą, lub działającą w imieniu instytucji zarządzającej instytucją pośredniczącą. Najmniejsza dająca się wyodrębnić jednostka stanowiąca przedmiot pomocy.

Środki finansowe pochodzące z budżetu państwa oraz państwowych funduszy celowych, środki budżetów jednostek samorządu terytorialnego, środki innych jednostek sektora finansów publicznych, a także inne środki jednostek oraz form organizacyjno-prawnych sektora finansów publicznych.

Środki finansowe pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, a w szczególności z Funduszy Europejskich.

Przekazywanie sprawozdań z realizacji zadań współfinansowanych z Funduszy Europejskich na poziomie projektu, działania lub programu. Sprawozdanie zawiera informacje o postępach w rzeczowym i finansowym zakresie realizacji projektu/działania/programu. Częstotliwość raportowania określana jest - w przypadku projektów w umowie dofinansowania, a w przypadku działań i programów - w dokumentach dotyczących systemu wdrażania Funduszy Europejskich.

Zwrot przez Komisję Europejską wydatków realizowanych w ramach pomocy – po ich poświadczeniu przez instytucję płatniczą. Refundacja wydatków dokonywana jest w postaci płatności okresowych lub salda końcowego.

Strategiczny dokument horyzontalny zawierający uzgodnione społecznie: wizję, wyzwania i cele rozwoju innowacyjności regionu. Strategia określa kierunki polityki innowacyjnej i sposoby budowy regionalnej infrastruktury wspomagającej innowacyjność.

Środki w wysokości 6 proc. ogólnej sumy przyznanej danemu krajowi członkowskiemu (regionowi) z funduszy europejskich na początku okresu programowania. Służą do finansowego wspierania tych dokumentów programowych, które w oparciu o standardowy zestaw wskaźników, uzgodnionych wcześniej pomiędzy Komisją Europejską a danym krajem członkowskim (regionem), wykazują najlepsze wyniki, jeśli chodzi o stopień osiągnięcia zakładanych celów, jakość zarządzania oraz postępy finansowe.

Rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń.

Program przygotowany przez Unię Europejską mający za zadanie rozbudowę i modernizację sieci europejskiej infrastruktury głównych linii spinających kontynent europejski. Sieci transeuropejskie obejmują 3 obszary: Transeuropejskie Sieci Transportowe (TEN-T), Transeuropejskie Sieci Energetyczne (TEN-E), Transeuropejskie Sieci Telekomunikacyjne (eTEN).

Centralny system teleinformatyczny wspierający realizację programów operacyjnych poprzez: bieżący proces zarządzania, monitorowania i oceny programów współfinansowanych z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, gromadzenie i przechowywanie danych, umożliwienie Beneficjentom rozliczania realizowanych przez nich projektów z wykorzystaniem dedykowanej funkcjonalności – Aplikacji obsługi wniosków o płatność w ramach SL 2014.

Sprawozdanie roczne przedkładane jest corocznie przez instytucję zarządzającą Komisji Europejskiej. Zawiera ono najważniejsze informacje na temat wdrażania programu i jego priorytetów w odniesieniu do danych finansowych oraz rzeczowych, w szczególności: wspólnych wskaźników i wskaźników specyficznych.

Program rozwoju społeczno-gospodarczego Unii Europejskiej, który zastąpił Strategię Lizbońską. Wskazuje, gdzie UE powinna się znaleźć w 2020 roku. I tak, wskaźnik zatrudnienia osób w wieku 20-64 lat powinien wynosić 75 proc.; na inwestycje w B+R należy przeznaczyć 3 proc. PKB Unii; należy osiągnąć cele „20/20/20” w zakresie klimatu i energii (o 20 proc. ograniczyć emisję gazów, o 20 proc. zwiększyć udział oze i efektywność energetyczną); liczbę osób przedwcześnie kończących naukę trzeba ograniczyć do 10 proc., a co najmniej 40 proc. młodych ludzi powinno zdobyć wyższe wykształcenie; liczbę osób zagrożonych ubóstwem należy zmniejszyć o 20 mln.

Główna strategia rozwojowa w średnim horyzoncie czasowym. Wskazuje strategiczne zadania państwa, których podjęcie w perspektywie najbliższych lat jest niezbędne, by wzmocnić procesy rozwojowe (wraz z szacunkowymi wielkościami potrzebnych środków finansowych). Stanowi punkt odniesienia dla innych programów i nadaje priorytet działaniom, jakie będą podejmowane w latach, których dotyczy. Obecnie obowiązującym dokumentem jest Strategia Rozwoju Kraju 2020. Jest ona kontynuacją Strategii Rozwoju Kraju 2007-15.

Dokument strategiczny określający sposoby postępowania w celu realizacji wspólnie ustalonych celów, będący kierunkowym wsparciem dla władz regionu, odpowiadającym na wyzwania, które stoją przed województwem opolskim do 2020 roku.

Nazywany również GIS (Geographic Information System) to system pozyskiwania, przetwarzania i udostępniania danych zawierających informacje przestrzenne oraz towarzyszące im informacje opisowe o obiektach wyróżnionych w części przestrzeni objętej działaniem systemu. Podstawowym elementem systemu informacji przestrzennej jest baza danych zawierająca informacje (przestrzenne i opisowe) o obiektach świata rzeczywistego reprezentowanych w systemie.

Dokument przygotowywany przez Instytucję Zarządzającą określający ogólne zasady i reguły realizacji Programu oraz dokładne informacje na temat osi priorytetowych i działań jakie będą realizowane w ramach Programu. Dokument zawiera w szczególności informacje o rezultatach planowanej interwencji wyrażonych wskaźnikami, typach projektów i beneficjentów, planie finansowym i formach wsparcia oraz poziomach dofinansowania, a także kwestiach dotyczących pomocy publicznej.

Umowa o dofinansowanie określa wzajemne prawa i obowiązki instytucji udzielającej dofinansowania i Beneficjenta, którego wniosek został wybrany do dofinansowania. W ramach umowy określa się m. in.: warunki dofinansowania, zasady rozliczania wydatków, zasady monitorowania projektu, zasady kontroli, zasady wprowadzania zmian w projekcie, formę zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy, podstawy rozwiązania umowy, zasady zwrotu nieprawidłowo wykorzystanych środków, z uwzględnieniem przepisów prawa krajowego i unijnego.

To rodzaj kontraktu pomiędzy Polską a Unią Europejską. Określa, w jaki sposób będą m.in. wydatkowane fundusze w nowej perspektywie budżetowej obejmującej lata 2014-2020. W dokumencie zawarte są też cele, priorytety oraz podstawowe wskaźniki. Umowa wskazuje też zakres finansowania działań w ramach Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej oraz Wspólnej Polityki Rybołówstwa, układ programów operacyjnych oraz zarys systemu ich finansowania i wdrażania.

Ustawa określająca mechanizmy koordynacji realizacji programów operacyjnych wspófinansowanych z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Definiuje zasady wdrażania środków polityki spójności, podstawowe dokumenty temu służące oraz podmioty zaangażowane w ten proces. Określa także zadania i tryb współpracy między nimi. Dokument reguluje kwestie związane z rozliczeniami z Komisją Europejską i monitorowaniem efektów dotowanych z UE przedsięwzięć oraz te dotyczące kontroli, audytu, nieprawidłowości i korekt finansowych. Porządkuje zagadnienia dotyczące pomocy publicznej, zasady wdrażania instrumentów zwrotnych oraz system wyboru projektów i procedurę odwoławczą. Uwzględnia także nowe zasady realizacji polityki spójności 2014-2020 określone przepisami unijnymi, w tym: przeniesienie z poziomu Komisji Europejskiej na poziom państwa członkowskiego kompetencji w zakresie oceny zgodności systemów zarządzania i kontroli programów z wymogami unijnym (proces desygnacji instytucji, którym powierzono funkcje w procesie realizacji programu); wprowadzenie instrumentu Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych (ZIT) oraz zasad funkcjonowania systemu teleinformatycznego wspierającego realizację programów operacyjnych.

Środki finansowe lub wkład niepieniężny zabezpieczone przez beneficjenta, które zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków kwalifikowalnych i nie zostaną beneficjentowi przekazane w formie dofinansowania (różnica między kwotą wydatków kwalifikowanych a kwotą dofinansowania przekazaną beneficjentowi, zgodnie ze stopą dofinansowania dla projektu).

Dokument, w którym zawarty jest opis projektu lub przedstawione w innej formie informacje na temat projektu, na podstawie których dokonuje się oceny spełnienia przez ten projekt kryteriów wyboru projektów. Za integralną część wniosku o dofinansowanie uznaje się wszystkie jego załączniki.

Wniosek składany przez beneficjenta za pośrednictwem SL2014 obrazujący postęp rzeczowo-finansowy projektu. Służy wnioskowaniu przez beneficjenta o wypłacenie dofinansowania w formie zaliczki lub refundacji poniesionych kosztów kwalifikowalnych. Występują cztery podstawowe rodzaje wniosków: sprawozdawczy, o refundację, o zaliczkę oraz rozliczający zaliczkę. Możliwe jest łączenie różnych rodzajów wniosków. Wnioski powinny być składane zgodnie z zatwierdzonym przez IZ RPO WO 2014-2020 harmonogramem płatności, stanowiącym załącznik do umowy, co najmniej raz na trzy miesiące (w przypadku braku wydatków do rozliczenia należy złożyć wniosek sprawozdawczy).

Podział wskaźników na kluczowe i specyficzne wskazuje na źródło ich pochodzenia. Wskaźniki kluczowe ujęte są zarówno wśród wskaźników produktu, jak i rezultatu. Wskaźniki kluczowe to wskaźniki horyzontalne oraz wskaźniki określone dla poszczególnych PI na poziomie krajowym na WLWK 2014, obowiązkowo zaimplementowane do programu regionalnego.

Podział wskaźników na obligatoryjne i pomocnicze wskazuje na obowiązek ich wykazania przez beneficjenta, ze względu na wagę ich pomiaru dla Programu. Jako obligatoryjne wskazano zarówno wskaźniki produktu, jak i rezultatu.

Podział wskaźników na obligatoryjne i pomocnicze wskazuje na obowiązek ich wykazania przez beneficjenta, ze względu na wagę ich pomiaru dla Programu. Jako pomocnicze wskazano zarówno wskaźniki produktu, jak i rezultatu.

Podział wskaźników na produkty i rezultaty jest podstawową formą podziału wskaźników. Wskaźniki produktu są to bezpośrednie, rzeczowe efekty podjętych działań mierzonych konkretnymi wielkościami. Opisują wszystkie te produkty, które powstają w trakcie realizacji projektu na skutek wydatkowania środków, tj. kosztów kwalifikowalnych, np. długość sieci kanalizacji sanitarnej.

Podział wskaźników na produkty i rezultaty jest podstawową formą podziału wskaźników. Wskaźniki produktu dotyczą realizowanych działań. Produkt stanowi wszystko, co zostało uzyskane w wyniku działań współfinansowanych z EFS. Są to w szczególności usługi świadczone na rzecz uczestników podczas realizacji projektu. Wskaźniki produktu odnoszą się do osób objętych wsparciem.

Wskaźniki rezultatu bezpośredniego odnoszą się do sytuacji bezpośrednio po zakończeniu wsparcia, tj. w przypadku osób lub podmiotów – po zakończeniu ich udziału w projekcie - do 4 tygodni od zakończenia udziału w projekcie.

Wskaźniki rezultatu długoterminowego dotyczą efektów wsparcia osiągniętych w dłuższym okresie od zakończenia wsparcia. Wskaźniki te odnoszą się do sytuacji uczestnika po upływie co najmniej 4 tygodni.

Podział wskaźników na produkty i rezultaty jest podstawową formą podziału wskaźników. Wskaźniki rezultatu to te efekty realizacji projektu, które opisują zmiany, jakie nastąpiły w wyniku wdrożenia projektu. Są logicznie powiązane ze wskaźnikami produktu, np. liczba dodatkowych osób korzystających z ulepszonego oczyszczania ścieków.

Podział wskaźników na produkty i rezultaty jest podstawową formą podziału wskaźników. Wskaźniki rezultatu dotyczą oczekiwanych efektów wsparcia ze środków EFS. Określają efekt zrealizowanych działań w odniesieniu do osób, np. w postaci zmiany sytuacji na rynku pracy. W celu ograniczenia wpływu czynników zewnętrznych na wartość wskaźnika rezultatu, powinien on być jak najbliżej powiązany z działaniami wdrażanymi w ramach odpowiedniego projektu. Oznacza to, że wskaźnik rezultatu obrazuje efekt wsparcia udzielonego danej osobie i nie obejmuje efektów dotyczących grupy uczestników, którzy nie otrzymali wsparcia. Wskaźniki rezultatu odnoszą się do sytuacji po zakończeniu wsparcia.

Podział wskaźników na kluczowe i specyficzne wskazuje na źródło ich pochodzenia. Wskaźniki specyficzne ujęte są zarówno wśród wskaźników produktu, jak i rezultatu. Wskaźniki specyficzne to dodatkowe wskaźniki określone przez Instytucję Zarządzającą RPO WO 2014-2020 na poziomie Programu, SZOOP i projektu w celu uzyskania informacji o konkretnych formach wsparcia realizowanych przez beneficjenta lub specyficznych dla działania/poddziałania.

Wskaźniki opisujące sytuację społeczno-gospodarczą na obszarze realizacji projektu, mierzone przed rozpoczęciem oraz w trakcie jego wdrażania, w celu oszacowania zachodzących zmian, niewynikających jednakże z realizacji inwestycji.

Klasyfikacja doraźnie ustalana przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej we współpracy z krajowymi urzędami statystycznymi. Opracowana w oparciu o istniejące podziały administracyjne i kryterium ludnościowe Klasyfikacja ma na celu zapewnienie zbierania, opracowywania i udostępniania na obszarze UE porównywalnych danych dla określonych statystyk regionalnych. Klasyfikacja NUTS jest hierarchiczna – dzieli każde państwo członkowskie na jednostki terytorialne poziomu NUTS 1, z których każdy dzieli się na jednostki terytorialne poziomu NUTS 2, a te z kolei dzielą się na jednostki terytorialne poziomu NUTS 3. Polskimi odpowiednikami są w przypadku: NUTS 1 – regiony; NUTS 2 – województwa; NUTS 3 – podregiony; NUTS 4 – powiaty i miasta na prawach powiatu; NUTS 5 – gminy.

Reguluje działanie funduszy strukturalnych. Nakłada obowiązek jak najściślejszej współpracy między Komisją Europejską a odpowiednimi władzami i instytucjami szczebla krajowego, regionalnego i lokalnego, uczestniczącymi w przygotowaniu i realizacji działań w ramach tych funduszy.

Reguluje działanie funduszy strukturalnych. Nakłada obowiązek podejmowania decyzji na podstawie wieloletnich programów rozwoju i innych dokumentów planistycznych, obejmujących wszystkie informacje niezbędne do sprawnego i efektywnego osiągania zamierzonych celów.

Oznacza, że wszelkie działania powinny być podejmowane na możliwie najniższym szczeblu, który jest zdolny do ich realizacji w obrębie regionu lub państwa członkowskiego. Instytucje Unii Europejskiej mogą realizować określone zadania tylko wtedy, gdy nie mogą być one skutecznie wykonane samodzielnie przez regiony lub kraje członkowskie.

Reguluje działanie funduszy strukturalnych, odnosi się do istniejących związków pomiędzy polityką regionalną a polityką makroekonomiczną prowadzoną przez poszczególne państwa członkowskie. Zgodnie z postanowieniami Jednolitego Aktu Europejskiego w celu zwiększenia zbieżności koniunktur gospodarczych oraz redukowania różnic w stopniu rozwoju poszczególnych regionów, państwa członkowskie mają obowiązek koordynować swoje polityki gospodarcze. Zasada zgodności zapewnia zgodność operacji realizowanych z funduszy z postanowieniami Traktatu i aktów przyjętych na jego podstawie.

Zestaw wymogów formalnych i merytorycznych odnoszących się do kategorii wydatków, które mogą zostać objęte dofinansowaniem w projektach współfinansowanych z Funduszy Europejskich. Odnoszą się one zarówno do rodzaju kosztów, które mogą zostać poddane dofinansowaniu, jak i sposobu ich ponoszenia i dokumentacji.